Tuesday, December 1, 2009

petang ni....

hari ni aku pergi umah kawan aku sebab nak wat sedikit kerja sekolah. kerja apa korang tak yah nak ambik tau. aku pergi la dengan member2 aku yang cute-miut tu. hoho perasan je..aku pergi sana sebenarnye nak wat keje tapi bila dah sampai satu keje pon tak menjadi biasa la bila jumpa je kengkawan terus lupa tujuan yang sebenar. kteorang pon borak-borak la. borak punya borak tibe-tibe perut aku nyanyi lagu stacy. huhu lapar sebenarnya. selalunye bile kteorang kalu datang umah dye dapat makan tapi entah kenapa hari ni tak dapat pulak makan (huhu tu la niat jahat lagi padan muka tak dapat makan). pastu kembar aku cakap la dye pon lapar. sapa kembar aku? tak tau ke? ala mina yang kelam kabut sikit tu. (tak baik mengata kembar aku gak tu). sebenarnye bukan kembar betul pon. dia lahir dari perut orang lain aku dari perut lain. macam mana leh jadi kembar? cam ni ceritanye.

alkisah...tersebut la sebuah kisah.. *bahasa tak leh blah nak gak guna bahasa sastera huhu*. betul ke bahasa sastera? ah mampus la asal ada iras-iras sikit. hah sambung balik kisah kembar tu. dah jauh melalut ni. kteorang ni sebenarnya entah la aku pun tak tau kenapa orang cakap yang kteorang ni kembar?. aku rasa muka aku ngan muka dia tak la sama sangat sebab aku cun sikit dari dia. huhu perasan je lebih minah sorang ni (gurau je). asal kteorang gi mana-mana je mesti ada la makhluk cakap yang kteorang ni kembar. contohnye macam petang tadi. masa kteorang pergi umah kawan kteorang yang aku maksudkan tadi ada la sorang pakcik ni tanya. sebelum dia tanya tu kteorang duduk kat satu batu ni lebih kurang tempat orang tunggu lif la (susah nak terang). pastu pakcik ni pun datang la. dia cakap la yang kteorang ni adik -beradik ke? kteorang terkejut la ye la sebab tibe-tibe je pakcik tu cakap yang kteorang ni adik-beradik. muka kteorang ni sama ke?.

pastu aku pun cakap la a'ah kteorang ni adik-beradik. yang kelakarnye pakcik tu boleh percaya cakap aku. terang-terang aku temberang dia. huhu dia pergi percaya hehe kelakar kelakar. yang paling kelakar dia cakap aku ngan mina ni kembar. fuhh lagi la aku nak ketawa. hah macam tu la kisahnye sebenarnye banyak lagi contoh tapi malas nak tulis takut korang tak terbaca lak.

oh dah jauh dari cerita sebenar ni. ok kita sambung cerita yang sebenar. kembar aku si mina tu suruh kteorang cakap kat kawan aku yang sorang tu kata kita lapar. aku pun tak nak la wat segan je. dah la datang umah dia pastu nak mintak makan lak. hoo..segan segan. kawan -kawan aku yang lain tak layan pun bila mina suh cakap. aku sorang je la yang kene layan tapi aku tak cakap pun segan seh nak cakap. bila kawan aku sorang tu ade aku ngan kembar aku asyik tersenyum-senyum. ye la mana taknye ader ke dia g ambik pen pastu tonyoh kat lutut aku geli la. pastu boleh pulak bagi isyarat muka suh aku cakap kat kawan aku yang kiteorang lapar. aku pun apa lagi balas la balik isyarat dia aku wat la macam yang dia wat kat aku. pastu aku pun suh la dia cakap tapi dia tak nak. last-last sekali tak jadi cakap langsung.

sampai la balik aku ngan kembar aku tu tahan lapar. sampai perut aku asyik bertukar lagu je dari lagu stacy ke lagu faizal tahir. balik tu aku terus makan kat umah. sampai dua pinggan aku makan. biasa la dah lapar. banyak? ala biasa la tu macam la korang tak pernah makan banyak. tapi hari ni aku rasa seronok la jugak dari tak rasa langsung.


sory...story tak berapa betul sikit. macam tuan dia hahaha :)
tak betul pun ade orang nak tau hak hak hak perasan je lebih..

No comments:

Post a Comment

kata2 dari korg yg wt aq tersenyum :)